امروز بعد از حدود 5 سال که وارد محیطهای چت نشده بودم ، هوس کردم یه دوری اونجا بزنم. ظاهراً حجب و حیا ما ایرانیها که کلی بهش می‌نازیم تو این محیط کاملاً مشهوده. خیلی راحت همه حرفها را می‌زنیم هرچی که داریم به همدیگه و اطرافیان طرف مقابل حواله میدیم درواقع جای مزاحم تلفنی که با آیدی کالر تقریبا از بین رفته را به بهترین صورت ممکن پرکردیم. یه روانشناس یا جامعه شناس به راحتی می‌تونه چندین پایان نامه و رساله دکتری از این محیط در بیاره و یه تصویر کلی از علاقه مندی ما ایرانیها ارائه بده، البته اینها تو خارج هم است ولی خیلی ساختار یافته تر و سرجای خودش، یه گروه و دسته تشکیل می‌شه و یه جای مشخص وبا یه قوانین مشخص با هم تبادل افکار می کنند نه مثل ما هر جا که فکر کردیم کسی ما را نمی شناسه حالا وقتشه که .........
با همکارها که صحبت می کردیم راه پیشرفت توجامعه ایران رو به صورت زیر خلاصه کردیم : آنچه که به اون اعتقاد داری با آنچه که انجام می‌دی با آنچه که بزبان میاری با هم تفاوت داشته باشه، یعنی کاملاً چند شخصیتی باشیم.
ظاهراً این قانون تو محیط چت وجود نداره چون آدمها زمانی که همدیگه را نمی‌شناسند راحت خودشون رو نشون میدن. چه بلایی سر ما آدما اومده که همه تو جامعه چند شخصیتی شدیم و زمانی که تو محیطی هستیم که مارا میشناسن یه جور هستیم و زمانی که تنها یا یه جای ناشناس هستیم یه جور دیگه، وخبری از صداقت و صفای باطن و یه رنگی وجود نداره. با این سرعت کجا می ریم ؟
به من هم سر بزن
عالی به وبلاگ من هم بیا