ترافیک

بابا این تهران و شهرهای اطرافش دیگه جای زندگی نیست ،هیچ برنامه‌ریزی و قراری را نمی‌توان سروقت حاضر شد . رنه دکارت که مردم ساعتشون را با اون تنظیم می کردند اگه تو تهران بود دیگه به دقیقی معروف نمی‌شد .تهران دقیقاْ به یه پارکینگ بزرگ تبدیل شده .ما فکر کردیم حالا که شهردار قبلی رئیس جمهور شده مشکل حل می شه،ولی ظاهراْ این گره کور نه با شعار و نه با اقدام انقلابی قابل حل شدن نیست. تو بحبوحه انتخاب شهردار سابق و رئیس جمهور فعلی تهران که قول حل شدن این مشکل داده شد ظاهراْ عیب رو توی دوتا چیز دیدند یکی نبود دور برگردون در بزرگراهها و دیگری نمایشگاه بین‌المللی تهران. اولی که پس از ایجاد در خیلی جاها خودش عامل ایجاد ترافیک شد و دومی هم ظاهراْ قراردادش اگه به سرنوشت ترک سل دچار نشه بسته شده و یه روز بعداز ظهر افتتاح میشه. اتوبان تهران کرج هم که مسیر هر روز من است بیشتر اوقات غیر قابل تحمل است (البته تو این نمیشه دور برگردون زد، شاید مشکل این باشه ).همه  کارشناسان هم که تو تلویزیون و روزنامه‌ها صحبت می کنند راه حل مشکل را کار فرهنگی و رانندگی صحیح می‌دونند غافل از اینکه هر وقت تو این مملکت به کار فرهنگی اشاره می‌شه و اون را لازمه بر طرف کردن مشکل می‌دونند یعنی بابا ما خودمون هم نمی‌دونیم چکار کنیم دوست هم نداریم از بقیه کشورها سئوال کنیم چون می‌خواهیم به همه جهان علم صادر کنیم و زشته ازشون سئوال کنیم خوبیت نداره .

خلاصه گشتیم تا راه تغییر فرهنگی را خودمون پیدا کردیم، نگو همش دست داش سیاه  کاراکتر تیزرهای نیروی انتظامی بود این ناکس بی‌همه چیز. بعد از مدتی پخش برنامه از رسانه ملی  فهمیدیم این داش سیاه که قرار بود مردم ازش و کاراش بدشون بیاد تبدیل شده به یه قهرمان ملی برای جوونها و راننده ها گه قرار بود روشون کار فرهنگی بشه و کلی مردم با اون و کاراش حال کردن و خلافاش شد برنامه آموزشی. القصه یه زمانی دل ما خوش بود اگه سر قراری ( اشتباه نکنید منظور قرار کاری است ) دیر کردیم حداقل به اون بنده خدا که خودش هم به قرار نرسیده بود با موبایل اطلاعی می‌دادیم و زمان تقریبی رسیدن و مکان فعلی را می‌گفتیم که این هم به یمن معرفی وزیر جدید فنآوری ارتباطات جدید و مخابرات سابق از بین رفت. واقعاْ من نمی‌دونم چکار کنم شما چطور؟